YALNIZLIĞIMI SEVİYORUM

Sonbaharýn kýrgýnlýðý var yüreðimde
Mevsimsiz açan çiçekler gibi solgun yüzüm
Çamura bulanmýþ bir çocuðun asi bakýþlarý gözlerimde
Güneþi olmayan sabahlarýn aðýrlýðý üzerimde
Fýrýndan yeni çýkmýþ ekmek kokusu kadar çekici
Yeni doðmuþ bir bebeðin gülümsemesi kadar þirin.
Sol yanýma çöreklenivermiþ düþlerim


Özümde bir serçe kanat cýrparken
Sözümde kanadý kýrýk güvercinler can çekisir
Bir varým Aðrý daðýnýn eteklerinde, bir yokum
Kaçkar’ ýn soðuk tepelerinde kalmýþcasýna üþüyorum
Dýþýmda kasýrgalar esiyorken
Ýçimde binlerce þamdan yanýyor

Doðduðum köyler yýkýk dökük,
Biçare insanlarý görüyorum
Yüzükoyun uzanmýþlar bozkýrlara.
Yaþamayý seviyorum uzun virajlarda,
Boynumu eðerek geçmek zorunda kalsam bile..
Hiç görmedim hep barýþtan bahsediyorlar,
Barýþý seviyorum kimsenin sevmediði kadar..

Öyle herkesin yürüyebildiði kaldýrým taþlarýný deðil,
Dað yollarýný seviyorum daracýk.
Yüreðim sýkýþýyor bazen Ýstanbul’un kasvetli havasýndan,
Þehir ýþýklarýný seviyorum geceleri örneðin
Yalnýzca geceleri seviyorum yaþamayý
Birileri sanki çalmýþ gündüzlerimi
Karanlýk çöktüðünde görünmeyen yüzümü..
Aldatýlmýþ duygularýmý seviyorum
Kimsenin olmadýðý zamanlarda..

Söyleyecek hiçbir þeyim olmadýðý zamanlarda
Gözlerimden nedensiz akan yaþý seviyorum
Kimsenin görmediði kuytularda

Aslýmý seviyorum kimse bilmediði müddetçe,
Kinimin, duygularýmýn daðýlýþýný,
Harmanlanýþýný seviyorum
Bir þiirde açtýkça gönlüm..
Gönlümün dizelere dökülüþünü seviyorum...

Nur Damar
14.03.2017 // 02.45
Sosyal Medyada Paylaşın: