Yaþanmayan ne varsa geçer ömürden Caným sanma ki þairin yüreði demirden Sen olmadan ciðerimin köþesi kömürden Ne varsa yaþanmayan geçiyor ömürden.
Geçen ömür acýmaz kavuþmayanýn gözyaþýna Ömür deðil canýmý feda ederdim bir bakýþýna Bir dön bak ömrümüzün nehir misali akýþýna Özlem ile geçen ömür döndürdü beni þaþkýna.
Kavuþmadan geçen ömür/e yandým durdum Seni saramadýðým için kaderi alnýndan vurdum Boþa geçen ömür/e defalarca hesap sordum Kavuþmadan ömür geçti ya ikimize de kýzdým.
Yazdýðým þiirlerimin içinde dolaþýyorum Her yazýlan hecede seni düþünüyorum Senin olmadýðýn kelimem de üþüyorum Ýnan bana ceylan gözlüm seni seviyorum…