Bizim bir çocukluğumuz kaldı hayatın bir yerinde
Bizim bir çocukluðumuz kaldý hayatýn bir yerinde
Ordan oraya taþýna taþýna kaybolan hatýra defterlerimize raðmen
Kaybolmayan hafýza defterlerimizde kalan o çocukluðumuz iþte
Renk renk küçük büyük bilyelerimiz vardý ceplerimizi dolduran
Birbirine çarpýnca çýkardýðý sesler hâlâ kulaklarýmda
Birde yaðmurlarda kapý yerine girdiðimiz pencerelerimiz vardý
Hani sýk sýk buðulanan kenarlarý macunlu olan pencereler
Doymayacaðýnýzý bilerek bir simidi beþ altý parçaya böldünüz mü hiç?
O günlerde bölüþmelerimiz vardý bizim kardeþçe ve kýskanmadan
Ve bir kýzý sýrf arkadaþýmýz seviyor diye vazgeçiþlerimiz oldu boyun bükmeden
Düþe kalka büyüyen ve büyüdükçe hayalleri küçülen o çocuklardýk
Birde kimimizin tartýsý vardý
Kimimizin simit tablasý
Bazýlarýmýzýnda boya sandýklarý
Benim tartým olmuþtu mesela
Bugünlerde hayatýn yükünü tartamaz taþýyamaz o tartý biliyorum
Ama o günlerde küçük hayallerimi ceplerime doldurduðum bozuk paralarla taþýyordu o tartý
Birde bahar geldi mi bütün badem aðaçlarý bizi beklerdi
Sonra gökyüzünü sahiplenirdik birde
Kuþlar gibi süzülen makaralara doladýðýmýz uçurtmalarýmýz olurdu
Büyüdüðümüz sokaklar baþkaydý o zamanlar
Ve o günlerin çocuklarý o sokaklarda hiç aç kalmazdý
Biryerlerde bir düðüne rastlar ve orda pide ayranla karnýmýzý doyururduk
Olmadý illa bir teyze elimize birþeyler tutuþtururdu
Biz bir çocukluk yaþadýk ve bugünlere geldik
Bugünlerin çocuklarý da büyümeli
Ve hafýza defterlerinde hatýrlayacaðý güzel anýlarý olmalý
Güray Gökkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.