Dün kefenimi giydim; kadere inanýrým
Korumalarýmý, yani melekleri kovdum
Müslümaným tabi ki Allah’a dayanýrým
Ýçilmeli þehitlik þerbetinden bir yudum
Bir baktým geri gelmiþ kovulan o yelekler
Çelik yelek giymiþler ve dürbinli silahlar
Soldaki »Þeytana« tetiði çekti çekecekler
Yüzüstü yere yatýp, teslim oldu günahlar
Hafaza Meleklerim! Korumaya gerek yok
Kaderimde ne varsa, katlanýrým severek
Haykýrýyorum! Allah’ýn dýþýnda gerçek yok
Yaþadým ve yaþarým, bir tek O’nu överek
Ben sanýrdým ki insan çocukken alta pisler
Kýrk bir yaþýnda olup dona edenler gördüm
Çok tatlý, her þeyden tatlý, tapýlan nefisler
Onun için yere eðilen bedenler gördüm
Her þeyi O verdi, her þeyimi O’na veririm
Bütün ruhumu Caný veren Canana veririm
Sevgimi rahimde bakan Rahmana veririm
Bu dünyaya insana tapmak için gelmedim
Konu: Kadere iman.