ey sevgili sanki dünyanýn en uzak iki ucuna býrakýlmýþ Adem ile Havva gibiyiz kaç yüz yýl geçmeli gül yüzüne kavuþmam için bilmiyorum küçücük bir umut fidanýdýr içimde yetiþen ondadýr tüm hayallerim kalan tüm gücümle o fidana sarýlýyorum
öyle bir bilinmezlik alemindeyiz ki belki dün bindiðim otobüste arka kapýdan sen indin bilmiyorum yada senin ellerine deðmiþ bir kaðýt para benim cüzdanýmdadýr belki saçlarýma dokunup geçen rüzgar senin yüzünde son bulmaktadýr kim bilir evimdeki damacana belki senin evindeydi bundan aylar önce ikimizde okunmuþ ikinci el kitaplarý severiz ya belki bendeki kitabýn sayfalarýnda gözlerin gezindi sessizce
hani imkansýz derler belki okuyanlar duyanlar bende imkansýz sendin sevgilim seni bir kere görüp aþýk olmam imkan dahilindeyse eðer hiçbir þey imkansýz deðildir þu hayatta öyle ki her an kýrmýzý kar bile yaðabilir hatta
sabýr aþýklarýn iþidir ey sevgili sabýr benim gibi kimselere aldýrmadan içindeki fidaný gözyaþlarýyla sulayýp büyütenlerin iþidir sen benim suskunluðumsun sustuklarýmý yalnýz Mevla iþitir
biliyorum ki dünyanýn herhangi bir yerinde herhangi bir ortak saat diliminde ayný þarkýyý dinliyoruz seninle ayný sýzýyla yanýyor yüreðimiz aldýðýmýz o en derin nefesle
haydi kalk þimdi günlük koþturmalarýmýzýn ortasýna atalým kendimizi nasýlsa gece olacak yine ve nasýlsa o büyük hasret yine saracak bedenlerimizi BEYAZMELEK/13.03.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
beyazmelek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.