GÜL DİYEMEDİM
Dinledikce vicdanýmýn sesini
Yeþile maviye al diyemedim
Yaþadýðým gam kederin yasýný
Anlatayým sana gel diyemedim
Hak’ka hakikate hastayým hasta
Yüreðimi sererken hakiki dosta
Altý nokta bakýn gelir üst üste
Elifi görerek dal diyemedim
Aklým ermedi hiç hileli iþe
Kuzkunlarýn iþi konmaktýr leþe
Ömür boyu konamadým beleþe
Bedava sirkeye bal diyemedim
Tahayyüle daldým her gün her gece
Sarýldým tutundum ilahi güce
Yaþadýðým ömür oldu bilmece
Gözlerimde yaþa sel diyemedim
Amentüye iman dinimin þartý
Mizanda bellolur eksiyle artý
Ýnsanca yaþamak bir býçak sýrtý
Yetimin hakkýný böl diyemedim
Fedaiyim yandým narýn içinde
Dikenler dolaþmýþ harýn içinde
Bülbüller feryat da zarýn içinde
Goncayý görünce gül diyemedim....
Ozan fedai 24.4.2008 almanya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.