Ey İnsan, Aklını Başına Almazsan!

Ey insan, aklýný baþýna almazsan,
Kendi elinle, yýkarsýn kendi evini.
Baykuþlara, yuva yaparsýn, gül bahçeni.
Ahlarýn, vahlarýn, fayda vermez,
Düzeltmezsen, þayet hayat çizgini.

Ey insan, aklýný baþýna almazsan,
Dostlarýn düþman, düþmanlarýn dost olur.
Gönül vazona, gül yerine, dikenler konulur.
Yolun yarýsýnda yorulur, güvendiðin rahvan atýn,
Bahar mevsiminde, çiçeklerin açýlmadan yolunur.

Ey insan, aklýný baþýna almazsan,
Uçsuz buçaksýz bu dünya, olur sana dar.
Yüklenir omuzlarýna bar üstüne bar.
Kömürümsü, simsiyah saçlarýna,
Hayatýn baharýnda yaðar, kar üstüne kar.

Ey insan, aklýný baþýna almazsan,
Kaybedersin, seni çok içten sevenleri,
Bulamazsýn, hakkýnda hüsnü zan edenleri.
Ne yaparsan yap,nedametlerin faydasý olmaz,
Yapmamýþsan, gerektiðinde gerekenleri.

Ey insan, aklýný baþýna almazsan,
Fikri güzel, gönlü güzel, dostlarýný, kaybedersin.
Kendini de, seni sevenleri de, heder edersin.
Bu üç günlük, fani dünya hayatýnda,
Sýmsýcak mutlu yuvana, incir aðacý dikersin.

Ey insan, aklýný baþýna almazsan,
Akibetin berbat olur, bakýlmaz hiç yüzüne.
Doðru konuþsan bile, hiç kimse inanmaz sözüne.
Aklý selim düþünenler, kaçar senden her daim,
Yirmilik, paslý çivileri, çakmaya devam edersen, özüne.

Ey insan, aklýný baþýna almazsan,
Kimse, kalmaz etrafýnda, kalýrsýn bir baþýna.
Aðýlar katarsýn, helal kazandýðýn ekmeðine aþýna.
Kimsesizler, mezarlýðýna defnedilirsin,
Künyen ile bir fatiha talebin, yazýlmaz mezar taþýna.

Ey insan,aklýný baþýna almazsan,
Her þeyin güzeline, ister istemez, kalýrsýn hasret.
Kaybolur cesaretin, gönlünde kalmaz, neþe ve muhabbet.
Gül sevdalýsý bülbüller, þakýmaz artýk, gönül bahçende,
Yaþadýkça, ararsýn mutluluðu, ama bulamazsýn ilelebet.

Ey insan,aklýný baþýna almazsan,
Maddi manevi sýkýntý ve kederlerin, hiç bitmez.
En güvendiklerin bile, hata ve kusurlarýný setretmez.
Gönül dünyan, daralýr habire, saraylarda bile olsan,
Hiç bir yaþantý, seni asla ve asla, mutlu etmez.

Ey insan,aklýný baþýna almazsan,
Þerefli ve aziz iken, olursun þerefsiz ve zelil,
Baþýna gelen, bela ve musibetler, eder seni sersefil.
Baþýný, hangi taþa çarparsan çarp,
En güvendiklerin dahi, olmaz sana kefil.

Ey insan,aklýný baþýna almazsan,
Buz misali sular bile, gidermez gönül hararetini,
Kapanýr ufkun, þeytani yollar, karartýr basiretini.
Ne yaparsan yap, ne kadar mahir olursan ol,
Ýstesen de gideremezsin, mutlu bir yuvanýn hasretini.

Ey insan,aklýný baþýna almazsan,
Her iki cihanda da, olursun perperiþan.
Baki alemde, kurtarmaz seni, bu dünyadaki, þöhret ve þan.
Sayýlý ömür miadýn, çoþkun akan pýnar misali, akýp gidecek,
Sen yaþadýkça, bir daha hiç doðmayacak günlerinde güzel bir tan.
11/ Mart / 2017






Sosyal Medyada Paylaşın: