insanın hası

insan görmek istemediðini, görmezden gelirmiþ.!
hatýrlatýnca da yalandan, Ooo sen miydin dermiþ
insan kalbinde ve hayatýnda bütünleþmeli deðil mi?
öyle yapmacýk, çakma hareketler, bencil edermiþ
.....
biz hepimiz biliriz ki, hayat bir bütün
tebessümle göz yaþý birbirinden ayrýlýr mý?
bir sorumluluk yükü var ki ; iç içe halkalar
can içre can olan, et týrnaktan ayrýlýr mý?
.....
en büyük sýkýntýmýz kaybettiðimiz ruhumuz
samimiyse düþünceler, sakýn ilgisiz kalma
hak ve özgün düþünce, olmadan bir çoðumuz
ön yargýlý davranýr, sanki aðzýnda maðma
.....
vurup kýrmak neyine, býrak ezber bozulsun
bir düþünce terkibinde vardýr, bir elif
sen yüreðine bak, yaz da kelimeler konuþsun
insanýn hasý özünde yaþar, diliyle zarif
.....
insan özündedir ve özüyle ruhunda saklý
insan belli eder deðerini, güzel ahlaklý
insan bir düþüncedir ve manen tefekkür
insan, ancak Allah’a kul olduðu manada hür
.....
hüzün ruhumu yansýtýr, þu yalancý dünyada
ne fark eder, gönlüm kýrýk içim hüzne boðulsa
zaten deðil miyim ben, yaþýyorken rüyada?
yeter ki yolum doðru, yolum inançla yoðrulsa
.....
yusuf erdoðan
Sosyal Medyada Paylaşın: