Yalnızlık!....
Yalnýzlýðýn gizemini çözemedim.
Hangi denklemini unuttum.
Ey benim sessizliðim, umutlarýmý uyuttun…
Yeniden dünyaya gönderilsem,
Biliyorum,
Yine yalnýz olacaðým,
Kuþlarda konmasa bahçemdeki dallara,
Ben hepten, yalnýz kalacaðým…
Sevginin yanýlmasý deðil, aþka cevap alamadým,
Sesini duyamam, yüzünü göremem,
Beyaz ararým, ufkumu simsiyah, duman köpükleri sarmýþ,
Beyaz çekilmiþ kendi bölgesine,
Bana siyahlarla,
Yalnýzlýðým kalmýþ…
Bense býrakývermiþim kalbimi,
Konacaðý yeri biliyor diye,
Ürkütüyor!
Folluðumda yok ki yumurta!
Konuþuyor ardýmdan sevdiðimi bilmiyor,
Nefreti bari yaðmasa dursa, kapasam þemsiyemi,
Sýkýldým yaðmasýndan…
Ansýzýn kapýmda dikili verse,
Arkamýzda býraktýklarýmýz, çan sesi gibi,
Uðultusuz semaya karýþsa,
Ah bir uðrasa, dönse, affetse beni barýþsa…
Ayaðýnda ten rengi çorabý,
Yüzüne uygun, tene de,
Bacaklarý titrerdi ellerimi gördüðün de, bense derdim içten:
“Yüzündeki cibinliði atsa, çarþafý karyolaya serse”
Nere de?
Bir dudak büküþüyle yetinirdim…
Ýki ayrý merdiven basamaðý olduk þimdi;
O týrmanýr cennetine, ben inerim cehennemime!
Ah acý, beni býrak, çekiþtirme yakamdan, gelme üstüme üstüme,
Gelme.
Ardýmdan daha arkada, daha arkada kal.
Öteledim seni!...
Yalnýzlýðýma iliþme,
Kýpýrtýsýz, sakin anlar yaþatýyor bana,
Hayalimde dokunuyor, onunla bütünleþiyorum.
Onca yaþanmýþlýklarla yalnýz olsamda,
Kendi kokumu duyuyor,
Kendi suskunluðumla,
Konuþuyorum!.....
Bu, bana biçilen, yalnýzlýk!...
Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.