Nocturne

o kadar uzun sürmüþtü ki yaz
biz kýþtan çýkmaya korkmuþtuk
annemin cesedi bizi korumuþtu soðuktan ve yýrtýcý sözlükten
harbiden seni seviyordum mayýstan içeri doðru
kapýdan içeri doðru süzülen göðüslerin
ikimizin arasýnda duruyordu
sen üþüyordun ben derimi vermiþtim sýrtýna

közün üstündeydi ölüm,posasý kýrýk iðne
çalýnýyordu sonat,þivesinin üstünde viþne reçeli
üst dilini seviyordum ayna
geçmiþ zamandý bacaklarýn
kýrýlmadýk yerin kalmadý gecenin hafýzasýnda
suç birazda cezanýn anarþist yaný
tiye alýyordun beni
nasýl bilebilirdin
bir gün bileklerinin akbabaya dönüþeceðini...

çok az sarýldým sana yalan yok
bu içimde tek taþlý ukde,
yürüdüðün yollarý biriktirdim sana
sedefi seversin diye
sedef taþýna vurup beyinleri patlayan insanlarý
biriktirdim sana
yaz o kadar sýcaktý ki,terleriz diye
birbirimizi öldüremedik

birden sustun sen
aklýmý kaybetmemek için bir þey tutmak gerekti
annemin beni öldürmemesi için babamý zor tuttum
seni harbiden seviyordum
kasýklarýndan cumartesiydi...



Sosyal Medyada Paylaşın: