Tahta sandalyeli tahta masaya oturdular. Gözler kayboldu bir çift gözün derinliðinde Adam uzanýp tuttu kadýnýn elini, Kadýnýn içi titredi birden. Baktý gözlerinin içine kadýnýn, Sevgi doluydu gözleri, ya da kadýn öyle hissetti. Isýndý yüreði aniden.
Uzun hikâyelerini, uzun uzun anlatmaya Ne dilleri döndü, ne güçleri yetti.
Benimle aðlayýp benimle gülmeye Aðlamak istediðinde Razý mýsýn baþýný omzuma yaslamaya? Benimle bu yolda beraber yürümeye var mýsýn?
Peþ peþe geldikçe sorular Al al oldu kadýnýn gülen yüzü.
Artýk aðlamaný istemiyorum, gözünün yaþýný kurutacaðým. Elimden geldiðince seni mutlu edeceðim ve güldüreceðim. Düþ gibiydi, duyduklarý, Ürperdi kadýn. Bir kadýnýn duymak ve yalan da olsa inanmak istediði sözlerdi bunlar. Ama þaþýrmýþ, tutulmuþtu nutku birden.
Zaten yýllarca acý çekmiþ ve aðlamýþsa bir de. Tutunacak bir dal, sýðýnacak bir koy arýyorsa. Aðlamak için bir omuza, Yanaðýndan süzülen yaþlarý silecek bir ele muhtaçsa, Hele, hele bir de yaþadýklarýndan ders almamýþ, Ýki tatlý söze kanacak kadar aptalsa.
Ýþte o benim diyordu adam. Ben de bunlarý isterim senden dedi kadýn içinden.
Bu hikâyenin sonunu yazmaya gerek var mý? Yine hüsran, yine hayal kýrýklýðý, yine gözyaþý Her aþkýn sonundan kalan.
Kalk haydi, ayaða kalk, sil gözünün yaþýný Sana senden baþka yâr yok. Kendi yaraný, yine kendin sarabilirsin sadece. Eðer iyi olsun istiyorsan gönül yaralarýn Önce kendine güven sonra sevdiðine, O zaman anlarým, inanýrým ancak sözlerine.
(Ýstanbul – 14.02.2017 – 01.15)
Leyla Ýnan[ / Sosyal Medyada Paylaşın:
Leyla İnan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.