DİNMEDİ ACILARIN

Hocalý da gün battý,karardý bak daðlarýn.
Birer birer kýrdýlar ,gül kokulu dallarýn.
Kalkýn ! ayaða kalkýn! bakýn, neler oluyor.
Karabað .Hocalý da,bak insanlýk ölüyor.

Feryadý aðýtlarý,hepsi çýkýyor arþa.
Orman boyu cesetler,ölüyor bak ,hocalý.
Her yer çocuk bedeni,analar,paramparça.
Nasýl hissedilmez ki,bu acýlar bedende,
Her can ölüm kokuyor,yitip giden bu tende.

Kapýlar kapanmýþtý,kopmuþtu tüm baðlarýn.
Ölüm uykusundaydý,dost dediðin canlarýn.
Sesine ses vermedi,sarmadý yaralarýn.
Azerbeycan Hocalý,dinmedi acýlarýn.

Ýnsanlýk unutmuþtu,insan olan özünü,
Hocalý parçalanmýþ,kaybetmiþti gözünü
Toprak kana doymuþtu,aç köpekler,susamýþ.
Nereye kadar sürer,bu zulüm bu yakarýþ.

Kalkýn kardeþim kalkýn,Ses verin sesimize.
Ölüyoruz biz burda,can ver nefesimize.

Yaptýðýnýz zulümler,unutulacak sanma!
Suskunluðuna kanýp,Türk ü hafife alma!
Hesabý sorulacak,yok ettiðin canlarýn.
Bir ölür , bin dirilir,koymaz,alýr öcünü.
Tarihe dönde bir bak, yazar Türk ün gücünü..

SELMA MERÝÇ
Sosyal Medyada Paylaşın: