Ben yaşadıkça, sen biraz ben

Þöyle bir gezme turu..
Hakikaten güzel olurdu dedim oldu...
Ve ayaklarým gidiyor nereden gitsek acaba?
Diyerek güzergahý belirliyorum.
Rehber o ya...
Ama bakmakta olduðu yer deniz.
Çözemedim. Ýlginç.

Ýçime güneþ, yansýmasý olsa gerek
Dilimden geçerken,
Selamlar can yoldaþým dedi..
Elimi tuttu.
Yol ve doðaya aþýk.
Seni tanýdýðýma memnun oldum..
Ya ne yaptýn! Ne diyeceðimi þaþýrdým.

Ve muhabbet koyulaþtý.
Hem de öyle bir koyulaþtý ki...
Kýsacýk sürede böyle bir sýcaklýk oluþtu.

Bir tomurcuðun gözlerden öpmek lazým dedi..
Aþk ile içmek nur bakýþlarýný
Kalbi dudaklara,
Söndürmek geceyi.
Bir ses, bir haykýrýþ,
Deniz-i diyar gibi
Her zaman mavi,
Her zaman berrak..

Mümkün deðil seni tanýmamak..
Ben de ona kýyýsýndan köþesinden eþlik ediyorum.
O coþuyor coþtukça severmiþim meðer..
Tesadüf sonucu bu kadar olurdu.
Sevdasý ise mýsralara sabýrla yazýlýr.

Ben yaþadýkça, sen biraz ben.
Yanýnda þöylece bir durdum.
Birden Nazým Hikmet’in,
’’Ben Senden önce ömek isterim’’
O dizeler geldi aklýma."

Ben böyle sözlere alýþýk deðilim.
Bir þýmarýrsam kötü olur.
O zaman hep böyle sözler isterim.
Bir daha böyle þeyler yapma nolur?

Sosyal Medyada Paylaşın: