erdemin gunlukleri

sildirdim ismimi erdemin günlüðünden
koyu bir deniz tadýnda adým
ve uzun boylu þaraplarýn coðrafyasýnda arka sýralara oturdum
yalnýzlýk?
onunla aramýza tunçtan bir býçak koydum
ömür mecmuamýzýn herhangi bir sayýsýnda
ayrýntýlara takýlan okurlarla karþýlaþtýk
oysa karanlýk bir üsluptu sözcüklerimiz
burdan dýþarýsý ay tutulmasýydý, yalnýzca biz vardýk

yüreðimin üstünde demir bir topaç dönüyordu
çocukluktan kalma alýþkanlýklarýmý yatýrýyordum beþiðine gecenin
habis ruhlu þeytanlar dans ediyordu sobanýn etrafýnda
bu karýþým tuhaf bir zafer tutkusuydu.

ne zaman yýldýzsýz göðe dönsem aydýnlanýyordum. siyah tünellerinden geçerken demirli kafesin, hoyratça sevmeyi öðreniyordum ellerini ve ellerinde birikenleri. kendime bir ayna ýsmarlýyordum. ilk yazdan kalma anýlarla birlikte rutubetli bir akþam, kar duasý ediyorduk geleceðe dair. suretim asýlýrken kadrajdan içeri, çapaklý bir testere dallarýmý biçiyordu. sen yok olmaya yoktun ya, ben her yerdeydim buydu sebebi suskun valsimin. biraz nihavend biraz jazz ve çokça tanrý. isimlerimiz yerine kýzýl sýfatlar ikame ederken, delikli kuruþlardan kurþunlar geçiriyordu piyasalar. zahmet böyle zamanlarda acýtýcý bir i mgeydi. gök gürlese ve talan olsa bulutlar bile, ekinler kýnacýk hastasý olurdu, yaðmalanýrdý bahardaki saçlarým, elleri sýkýlmýþ bir hafta, dudaðý ýsýrýlmýþ bir ay ve mektubumu yýrtmýþ sene... zamanýn aksiliði üzerindeydi. bunamýþtý asýrlar ve asýrlara ait korkunç masallar. sen yoktun ve ben her yerdeydim.

þimdi kalýn bir kitabýn ön sözünde
tenkit edilmiþ iki farklý sayfa gibiyiz
yarýda kaldý satrancýmýz
ve piyonlarýmýz potada eridi
gecemiz þehrayin ve baþlangýcýnda kafamýz iyi
sarhoþken karýþýr ruhum bedenime
koskoca bir deniz yolu gibi

gece þehrayin yine ve yine ruhum ikiz
dünyayý tekmeliyor þeytanýn fetüsü
sancýsýnda siz, sancýsýnda ben, biz hepimiz
ismimizi kaðýtlardan sildirdik.
Sosyal Medyada Paylaşın: