serçeler uçar serçeler sisli kuytu daðlardan uzak köylerden gelir konar dut aðaçlarýna serçeler uçar serçeler içimde yýlgýn bir yalnýzlýk düþlerim aðýr yaralý yaþadým bütün acýlarý
vakit geceydi gecelerden bir geceydi gözlerimde eski bir þubat uðultusu banka oturup bir þiir yazdým vakit geceydi gecelerden bir geceydi abimin üzgün yüzü bir dað olup kondu omuzlarýma
sonra karanlýk yaðmur olup yaðdý üzerime ah hep mi karanlýk? ah hep mi karanlýk?
bir sabah pýlýmý pýrtýmý toplayýp düþtüm uzak yollara gittim çok uzaklara kaçmak için dertlerden kaçmak için kendimden ah kaçamadým
ren kýyýsýnda çiçekler açar oysa bülbüller dile gelir güleç papatyalar uzanýr göðe ben çok severim papatyalarý oysa ben çok severim ilkbaharý kuþlarý güneþi yýldýzlarý ýrmaklarý çok severim ben oysa yeþil vadileri ormanlarý sincaplarý çok severim ben oysa þiiri þarabý çok severim ben oysa
yine kaldým umarsýz acýlar ortasýnda kestiler biletimi kaldým son istasyonda
Nihat KAÇOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nihat Kaçoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.