şiir işte...
belinden kavrayýnca kalemi…akarsýn bilmedik kaldýrýmlardan…tanýdýk gelirsin aslýnda kendine…yine de ne yazacaðýný en çok ta kendin merak edersin…sadece “þiir iþte” diyerek baþlarsýn yazmaya…yazarsýn yazmasýna ama aþka dair,sevgiliye dair bir çocuðunun daha olduðunu þiir bittiðinde anlarsýn…önce adýný fýsýldarsýn sonra da sarýp sarmalar, koklarsýn…diðer çocuklarýndan gizlice daha da çok seversin belki de…hatta en sevdiðindir…ta ki perilerinin rahmine yeni bir þiir daha düþene kadar…
sonra ne mi olur…
yeni bir heyecan ve kasýlmalar sarar dört bir yanýný “her þiirde ve her aþk ta bir hayýr vardýr” dersin ve düþersin sayfalarýn isterik tenine… yazarsýn, yazarsýn ve anlarsýn ki þiirde farklý vurgular olsa da kurgu ayný sevgiliye, ayný aþka ve ayný hüzünlü sona meyillenir…önceki þiirlerin kadar yalnýz ve üþümüþ hissedersin kendini ve önce sancýlarýndan bir þiþenin dibine sonra da hayattan cehennemin dibine tepetaklak düþersin …
.
…
.
aþk için ölmeyeli çok oldu
hatýrlýyorum da
en son bu kurak þehre yaðmur yaðdýðýnda seviþmiþtik seninle
ve en çok ta seviþirken defalarca ölmüþtük birbirimize
susuþlarýmýzda büyütürdük sesimizi
sustukça çoðalýr, susadýkça da ýlýk bir nehir olup akardýk içimizdeki yangýnlara
sonbahar damlasa da saçýmýza
yüzümüzde güneþ, avuçlarýmýzda gelincikler açardý
bir mehtaba þiir olur savrulurduk
saklambaç oynadýðýmýz harflere ebe
yaldýzýndan sobelediðimiz yýldýzlara hece
ve topladýðýmýz tüm sabahlara da gece olurduk seninle
akþamdan kalma bir sabahýn
tatlý bir yorgunluðu olurdu aþk omuzlarýmýzda
içtikçe güzelleþir, güzelleþtikçe de damýtýp içerdik hayatý
ayyaþ denizlerimizde sallanýr, hýçkýrýklarýmýzda tutunurduk aþka
.
…
.
bir þehir düþün þimdi
kalabalýðýnda sessiz ve kimsesiz
ben gibi
benim gibi
bir de þiir düþün
ki
benim þiirden baþka diyeceðim
sevgiden baþka da giyeceðim hiç yoktur bilirsin…
ilhanaþýcýmartikibinonyedi
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.