Nasreddin Hoca karpuz ekmiş...

(bu hiciv tamamýyla bir hayal ürünümdür).

Dâvet etmiþ Hoca’yý akþam yatsý arasý,
Gören olmasýn diye köyün sinsi azasý.

Hoþ muhabbet yapýlýr yenilir ve içilir…
Hoca’nýn þerefine bir de karpuz kesilir.

Biraz abartý olur, ben dersem ki, kýrk, çok da....
Siz de farzedin dostlar; karpuz tam yirmi okka!

Hoca çok hayret eder, epeyce de þaþýrýr.
Nefes bile almadan dilimleri aþýrýr.

Sonra der ki; hem iri, hem de tatlý mübârek.
Aðacý da tahminim; çok büyük olsa gerek.

Hikmete bakýn meyve oldukça da çok sulu.
Deyin bana dikmenin nasýl olur usulü.

Tamam, derler Hoca’ya eðer ekmekse kastýn,
Bulamazsýn bir meyve bundan daha da üstün.

Aðacý büyük olur böylesi cins karpuzun.
Gövdesi de pek koca, hem de boyu çok uzun.

Derler ki; hem sen bunu yaz kýþ sulayacaksýn.
Sel gelmiþ olsa bile tarlaya salacaksýn.

Bir yýðýn meyve olur, pahalýya satarsýn.
Aðacýný da kýþýn evde bol-bol yakarsýn.

Koca tarlalarýn var hem boþ bekler ne diye,
Para-pul da istemez tohum bizden hediye.

Hoca içinden derki; demek sevmiþler beni,
Ayýp olur köylüye almazsam hediyemi.
... …
Düþünün bütün sular komþulara akarmýþ…
Hocanýn tarlalarý bundan kurak kalýrmýþ..

Ancak birkaç yeþillik çýkar baharda en çok.
Ne ektiyse bir türlü bereketi yok mu yok.

Babadan miras fakat, Hoca çiftçilik bilmez.
Madem akýl beleþ, der, geriye de çevirmez.

Eline tutuþtururlar tam bir çuval çekirdek.
Hoca da ýhla-týsla taþýr taaa evine dek.
.............
Zemheri ortasýnda Hoca eker bideri.
Yaratan’a el açar, beþ kat ver Yâ Râb geri.

Hoca her namaz ardý hergün çýkar duâya,
Birden baþlar mübârek sicim gibi yaðmaya.

Köylülerin tarlasý selden aþýnýr gider,
Köy azasý muhtarla Hoca’ya þunlarý der:

Hoca sana istersen fazlaca su verelim.
Hatta köyün selini tarlana çevirelim.

Suyunu çok verirsen karpuz da koca olur.
Öyle ya; satarken de kârý da bolca olur.

Hoca derki; elbette siz iyi bilirsiniz.
Fakýndayým ki; beni, sizler çok seversiniz.
...
Köylü selin suyunu Hoca’nýn tarlasýna,
Salar bütün kýþ boyu kýs-kýs güler ardýna.

Hoca aylar boyunca karpuz düþüne dalar.
Sürekli meyve dolu hergün görür rüyâlar.

Bilmez ki tohumlarý seller götürmüþ çoktan.
Boþ yere umut besler, bolluk diler hep Hâk’tan.
...
Kýþ geçer bahar gelir karpuzlardan eser yok.
Köylülünün hiçbirinden çýkmaz bile tek bir týk.

Çok yaðýþsýz geçmiþtir bu bahar da, üstelik;
Hem Hoca‘da kalmamýþ çoktan tek bir metelik.

Hanýmý derki; Hoca, bence mýsýr ekelim,
Karpuzu Allah bilir, boþa beklemeyelim!

Hoca der ki, kýrk yýlda haným sözünü senin.
Seninle evlenirken tutmaya söz vermiþtim.

Þimdi zamaný geldi, dediðin gibi olsun,
Kâra geçersek senin, anasý bana kalsýn!

Fikrin iyi güzel de, nasýl baþaracaðýz;
Bu iþ suyla bitiyor, nereden bulacaðýz?

Dolaþýr kara-kara Hoca hep düþünerek.
Birden aklýna gelir, bolca su vermek gerek!

Hoca, dere bendini vurur kýrar devirir.
Köyün bütün suyunu tarlasýna çevirir.

Daha birgün geçmeden köyde baþlar kuraklýk.
Derler ki; var bu iþin içinde bir sakatlýk.

Seðirterek dörtnala kaynaða koþtururlar,
Manzaraya inanmaz, birden donup kalýrlar:

Koca derenin suyu çaðýl-çaðýl akmakta.
Hoca da tarlasýnda keyflice yatmakta.

Baðrýþýrlar: ’Ey Hoca, bilmez misin ne yaptýn!?
Köylüyü çoluk çocuk tümünden aç býraktýn!

Bir damla su kalmadý çeþmelerinde köyün.
Evde bulunan suyla yemek piþmez bir öðün.

Hoca bu, aldýrýr mý onun bunun lafýna.
Hiç oralý olmadan bakýnýr etrafýna.

Sonra döner köylüye; bu sizdeki ne telaþ,
Ýþ bitsin suyu köye salarým yavaþ-yavaþ!

Sizler deðil miydiniz bana veren bu aklý.
Karpuzdaki kerâmet; bol su iþinde saklý.

Aceleye gerek yok, durun ey köylü durun,
Az kaldý çýkmasýna; karpuzlarý bir görün!

Çok sevineceksiniz, bakýn ne diyeceðim;
Size söz herkese tam on karpuz vereceðim!

Unuttum söyelemeye, müjdemi hemen verin:
Karpuzlar yeter yetmez, suyunuz geldi bilin!

(Kederli Ozan/Almanya, 29.10.2007)

Sosyal Medyada Paylaşın: