Ne Güzel Cahildik..

Ne güzel cahildik; Televizyon yoktu. Gazete de her zaman olmazdý.
Öyle güzel cahildik ki, keyfimiz bozulmazdý hiç!
Dýþarýda kar…
Ama kuzine içten içe öyle yanýyor ki.
Kuzinenin üzerinde demir maþa…
Maþanýn üzerinde de ekmek dilimleri.
Aydýnlýk bir kýþ sabahý ve kýzarmýþ ekmek kokusu…
Sucuk lükstü. Yumurta lezzetli.
Ekmek her zaman ekmek gibi…
Bir kez olsun kümesten yumurta almamýþ,
bir kez olsun o kýzarmýþ ekmeðin kokusunu duymamýþ ve fakat alýþveriþ
merkezlerinin restoran katlarýnda boðucu bir gürültü ve havasýzlýk
içinde hamburger keyfine fit olmuþ çocuklar ve gençler için ben ne kadar yaþlýyým…
Dýþarýda kar…
Ýçeride kanaat…
Ýçeride huzur…
elevizyon yoktu. Gazete de her zaman olmazdý.
Öyle güzel cahildik ki, keyfimiz bozulmazdý hiç!
Portakal kabuklarýný sobanýn üzerine dizer, kokusuna râm olurduk.
Kestane közlemek büsbütün bir gecenin akýllara seza mutluluðuydu.
Sonra illa ki, büyüklerin anlattýðý hikâyeler, hatýralar…
Birçoðu arýzalý ve tedaviye muhtaç beyinlerden çýkma
dizilerin ve filmlerin açtýðý hasarlar yerine, geniþ ve besleyici bir masal dünyasý…
Lezzet bir tarafa, kokuya da hasret kalacaðýmýz kimin aklýna gelirdi?
Ekmeklerimiz el deðerek üretilirdi, saðlýklýydý, lezzetliydi ve mis gibi kokardý.
Çay da kokardý… Domates de…
Bütün bu nefasete, küçücük bir bakkal dükkânýnýn zenginliði yetiyordu.
Dýþarýda kar…
Ýçeride huzur…
Zam endiþesi, doðal gazýn kesilme korkusu, yolda kalma telaþý, rejim tehlikesi…
Kimin umurunda…
Ne güzel cahildik.
Mutluluðun resmini çiziyorduk…


Sosyal Medyada Paylaşın: