içimde kasýrgalar, uzun uzak ufkumuz
batacak güneþlerin, yataðý zannedersem
yalnýzlýklara doðru akýp giden korkumuz,
hükümlü manalarýn ortaðý zannedersem
.
umudun aþýðýyým lakin ölüme kaldý
el vermezken vuslatý heyhat elimi aldý
þifalarý damardan sordu elimi kaldý,
mesken tuttuðu yerin, kaltaðý zannedersem
.
sýrlara mazhar olduk olduk olmasýna da
gel gör ki anlatýlmaz dolduk dolmasýna da
gömülecek bir toprak bulduk bulmasýna da
iki dað eteðinin çataðý zannedersem
.
oturuyor tahtýna yerden aðýr ol yarim
halýk bilir þüphesiz eðil, aðýr ol arým
soran olur dinleme, tek saðýr ol þiarým,
çamurlu þu dünyanýn, bataðý zannedersem
.
silah mý sýkýlýyor, yoksa baðrým mý bilmem
aðlýyan bir çift göz mü, damlayan mim mi bilmem
terk olasý hayattan gitmeyen kim mi? bilmem
arkasýndan tuttuðum eteði zannedersem
.
taþý yiyen her þeytan dökülür sýrça sýrça
içim kopar bir leylin recminde paramparça
tam da gözgöze gelir vurulup düþen serçe
yaradan Allah’ýndýr, isteði zannedersem
.
dalga dalga dövülüp, kalanda sahil yorgun
gece kapak atmakta toparlan geliyor gün
haddini bilmez yoksul, birgün derinde vurgun,
yerse elde kalanýn; son teki zannedersem
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.