sessizliðe bürünecekti zaman acýlarýn koynunda, meçhul meçhul olsaydý belki öpecekti umutlarý heybetinde ki kahýrlara inat...
ama o dürdüyor tüm hýnçlarý ne alýp veremedikleri yoklukta dev aynasý bir hiç gibi, geçmiþ karþýsýna sanacaksýn nanik yapacak...
yok vazgeçmiþ gibi görünüyor, elini baþýna dayamýþ, düþüncelere dalsa ne gezer ruhun kalpazanlýðý ayrý bir eziyet koydukça koyuyor cibiliyetine...
nafile kaçkýnlar diyarýnýn mirasý sanki, avuçlarda ki boþ vermiþlik arýyor emsalini, dönen dünya nasýl olsun ki bir merhamet bir mekan þu istila halinde...
çare bir varmýþ bir yokmuþ misali git git bitmez sonsuzluða atýlan kepçe diþlerinden yoksun, ejderhaya benzese ne fayda bence nefes tüketiyor boþu boþuna...
(Berlin,04.03.2017)
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.