HÜZÜN

Öyle bir acý ki içimiz, biliyorum öyle çaresizce bakýyoruz ikimiz
Ýkimiz birbirimize muhtacýz, fakat ikimizde birbirimize uzaðýz
Halbuki yakýn olmak vardý bir kuþun iki kanadý arasý kadar yakýn
Yine de bekliyorum seni bir umut iþte, yoksa vaz mý geçeceðiz bu gidiþle
Hayýr! Ben vazgeçemem. Ve asla bir adým dahi hasretinden uzaða gidemem
Sen yoksan hiçbir þey yok onu anladým, ben her þeyi aslýnda seninle tamamladým
Yoksa bir baþýma sadece bir yarýmdým. Bu bir itiraftýr, ben seninle umutlara adandým
Senden sonra yarýnlarý çoktan unuttum, þimdi hep ýslak bir bulutum
Yaðarým senden habersiz gözümden gönlüme, ve düþerim bir yaprak gibi ömrümden ölüme
Gel ve hatýrlat bana, var olan en güzel yarýnlarý. Her mevsimi avucuma býrak gözlerinden ayrý ayrý
Bak gökyüzü hüzne büründü, tüm maviler siyaha döndü ve ayrýlýk göründü
Sensizliðe hiç gelemiyorum, aklýmý baþýma alýp bir türlü kendime gelemiyorum
Biliyor musun hüznün en iyi arkadaþý yalnýzlýktýr, bu ikisi bir insana çok büyük haksýzlýktýr
Yine de sana uðramasýn ne hüzün ne yalnýzlýk, býrak tek bende kalsýn her saniye ayrýlýk...

Yusuf BÝTÝM
Sosyal Medyada Paylaşın: