Hayat denen Son çizgi de ihlâlde Gönlüm desen Meçhûl bir ihtilâlde Duyan yok feryadýný Bu garip kulun Son mektupta Mührüyüm o pulun Eller ve omuzlar üstünde Taþýnacak benim de naaþým Yine önde olacak O maðrur baþým Tek bir farkla Konuþmak yok Savunmak yok Avunmak yok Yok oðlu, yok Var kýzý, var O gün son bestemi Söyleyecek Çakallar, kargalar Bülbüller alay edecek Amatör þairliðimle Mavi boncuk daðýtacak O vefâsýz Utanmadan ellere Ve Ýlân-ý aþk edecek Yine kýrmýzý güllere Toprakta bir hareket Çekecek beni de baðrýna Vuracak kalýn kafama Kabirdeki o tahtalar Heyhat Geri dönüþ yok dünyaya Dudaklarýmda bir kilit Ayaklarýmda yer çekimi Titreyeceðim Hangi melek gelirse baþýma Git diyeceðim Ben günahkâr kulum Ey yüce Allah’ým Sen bir yarattýn Ben o gün Bin öleceðim...
Oktay ZERRÝN- BAFRA 23- 04- 2008-Saat:23.37
Sosyal Medyada Paylaşın:
oktayzerrin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.