ACI

Unuturum dedim, alýþýrým dedim, geçer yani. Direndim!
Üçüncü günün sonunda dayanamadým abi, aradým bunu "görüþebilir miyiz?" dedim ikiletmedi beni "olur" dedi. Sözleþtik Pazar akþamýna, durup durup aynanýn karþýsýnda buldum kendimi. Þöyle otururum, böyle gülerim, öyle bakarým. "Neden gittin" falan demeyecektim.
Ama hayatýmda ilk defa cesur olacaktým abi ben, oturacaktým karþýsýna, gözlerimi üzerine dikip ezberleyecektim o’nu.
Çok güzelsin diyecektim.
Unutamýyorum diyecektim. Ellerimi açýp avuçlarýmý gösterecektim bak bu avuçlar bir tek senin adýnýn geçtiði dualar için açýldý râbbe diyecektim. Belki tutamaz kendimi aðlardým.
Bir daha çok güzelsin derdim. Bir daha..
Vuruldum iþte lan sana derdim.
Geçen bir arkadaþým iki kiþi arasýnda kalmýþtý, mesela dedim, ikisinin de böbreðe ihtiyacý olsa hangisine böbreðini verirdin ? Öyle baktý yüzüme abi. Ben buna gidip, bak sana böbreðimi veririm diyecektim. Tereddütsüz, þüphesiz veririm. Belki geri döndürmeye yetmezdi ama bilirdi abi. Bende kurtulmuþ olurdum bu belkilerden.
-Deseydin iþte..
Diyemedim abi. Gelmedi!
Sabaha kadar bekledim sözleþtiðimiz yerde, zil zurna sarhoþ olmuþum, yýðýlýp kalmýþým evin kapýsýna. Bir dahada aramadým bunu, o’nun beni aramasýný beklemedim dersem yalan olur. Bekledim.
En acýsý ne biliyor musun abi, bu yirmi ikinci Pazar, þimdi arasa dese ki "filanca yerdeyim, gel" buradan kalkar giderim. Bu kafayla, bu soðukta, þu üstümdeki gömlekle kalkar giderim.
Cam kýrýklarýyla döþenmiþ olsalar o’na giden yollarý, yalýn ayak, koþa koþa giderim...
En tuhafý da ne biliyor musun abi ?
"Neden gelmedin?" falan diyemem.
Çok güzelsin derim. Uzatýp ellerimi, bak bu avuçlar bir tek senin adýnýn geçtiði dualar için açýldý râbbe derim...
Þimdi istese abi,
Hiç düþünmeden.
Böbreðimi veririm...







YUSUF SAÐLAM.
Sosyal Medyada Paylaşın: