yorgundur düþler akmýyan bir ýrmak çiçekler kurumuþ suya açtýr toprak uykusuz gözler halsiz titreyen dudaklar ne günlerin tadý nede aklýnda kalanlarýn sadece acýn sýzýn sabrýn ve yalnýzlýgýn . bir anda kaybolur çalýþýp çabaladýklarýn rüyya olur ha yaþamýþ ha yaþamýmýþsýn gözlerin bir cisme takýlýr öyle baka kalýrsýn hüznün agýr gelýr bir türlü ayaga kalkamazsýn gözlerinden yaþlar akar cocukça masumsundur . sitem edersin yaþama hep boþtur çýrpýnýþlarýn duygularýn yorgun içine akar haykýrýþlarýn bir roman gibi sonuna gelmiþindir okuyuþun yalnýzlýga acýya artacaktýr nöbet tutmalarýn bir tek çaren vardýr allaha sýgýnmýþ olmanýn h.ilhan.3.mart.2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
halil ilhan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.