Bu sabah yaðmura gözlerimi açtým yaðmurdan bir þehre… Yapayalnýzdým, incecik bir boþlukta büyük bir bedende… Kýrýlmýþtý dallarým beyhude uzamýþ yüzümde alevlenen sakallarým dudaklarýmda güneþ izleri!.
Bu sabah yaðmura uyandým yaðmurdan bir þehre… Dilim dönmez dizlerim taþýmaz bu gökyüzünü… Bir serçe diliyle çýðlýða kaldým göçen onca nesle onca savrulan rüzgar sevdalýlarýna haykýrdým…
Çamurdan yapraklarým var benim samanýn diriliðinde suyun hýrçýnlýðýnda bir var oluþ onlarca dalým var aðaçsýz topraðýn en güzel yanýndan çamurdan!..
Üþüyen bir sabaha uyandým yaðmurla yaðmuru kucaklayan bir þehirde… Yalnýzdý her þehir de insan yapayalnýz, kaldýrýmlarda dolu gibi gözlere sahip dinmek bilmeyen ah ile…
Yalnýzdým yaðmura beni alýp giden sevdaya þiirlerimde binlerce insanla beni inkar eden sözlere þimþeðin gökyüzüne açtýðý yara gibi bir bendim bende kalan!.
Bu sabah kýrýk dökük uyandým yaðmura yaðmurdan sonra gökkuþaðýna!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turan Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.