Sen kara kýþta gelen mevsimsiz yaz gibisin Güller gibi koklanýp gönle serilmelisin Her sözde aþk þarkýsý bir ince saz gibisin Güller gibi güzelim gönle derilmelisin
Ömür bir yol tutturmuþ gönlüne doðru akar Çaðlamýþ yüreðim gider gör savrula savrula Sevdan gönlüme düþtü bedenimi kor yakar Çöle düþmüþ gazelim gör kavrula kavrula
Ömrümün sayfalarý günbegün azalsa da Sevgim sana sonsuzdur ömrünce hep böyle bil Aþkýný meþk etmeden mezarým kazýlsa da Gel aþk ile gezelim demekten býkmaz bu dil
Hasretinden kavruldum kurudu kaldý gönlüm Selsebil ol yað bana sevdanla ýslanayým Yaktý beni bu hicran yoruldu yýldý gönlüm Ömre ömür dizelim seninle yaþlanayým
Hece hece yazýp da çizdim seni gönlüme Mýsralar aðýt aðýt düþtü yanan baðrýma Yeter artýk her þafak ateþ düþen günüme Dönsen ebedi ezelim çare olsan aðrýma
01.03.2017 03.30– ÝZMÝR (2) Ömer Sabri Kurþun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Sabri KURŞUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.