Hasret Kaldım
kýzýl bir karanfilin dalýna tutunan
kanayan bir yaraydý
ruhuma dolanan yokluðun
dudaðýmda dili lal bir aþkýn izleri
en namert pusular kuruluyor göðsümün sol yanýna
ve en hain terk ediliþlerin ardýnda kalýyorum
sonra namussuz biz zamanda
karanlýða kalan bir yaðmur damlasýný
gecenin en karanlýk saatlerinde içimde aðýrlýyordum
sonra dök içini döke bildiðin kadar
bir ülkenin bütün bulutlarýný içime boþaltýyordu gece
içimden nefesimle adýna dokunuyordum
güneþini yitirmiþ bir gün kadar çaresizdim
ne zaman dokunsa bir türkü acýlarýma
bir yaprak dalýndan düþüyordu
içim darmadaðýn
içim paramparça
içim kurak bir çöl
son cinayetini iþler gibi damarlarým
aðýt yakýlan bir coðrafyanýn
kuþ seslerine karýþýyordu
nasýl yaþamdan kopuyorduk
nasýl içimdeki sevincin düþüþüne tanýk olmaktý bu
sonra maviye çalan her bulutu griye boyadýlar
sesime deðen sesine hasret kaldým
bir savaþýn ortasýnda özgürlüðü aradým
seni aradým, kurak bir çölün ortasýnda
göz pýnarlarýmda ardýndan kalan bir hüzün
lanetlenmiþ bir sevdayým ben
bir yokluða canýmý adadým
bir yaprak dalýndan düþüyordu
düþtüðü topraða hasret kaldým
ibrahim dalkýlýç
02/03/2017
22:55 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.