Bu gece Ýstanbul gözlü yârime, þöyle nameler yazayým dedim Odamýn loþluðu gölgelerimi itekledi duvardan duvara kýsmen firari ayak izlerine düþer buldum kendimi de
Fakat kâðýt avuç arasý can çekiþe öyle razý geldi ki Kaleme ser verip sýrrý vermedi… Garip ama halen kokusu avucumun o puslu yansýma da pempe pembe gülüm der gibiydi
Hadi caným Çýkayým koca þehrin kalýn ince damarlarý olan sokaklarýný çiðnesem ve ya kalabalýðýn omuz dokundurduðu kafelere girsem Olur, mu? Olur, aklýnýn estiði bir türküde bulurum der gibiyim
Gecenin vebal yastýðý düþlere kapaklansa gözlerim Memnun olur elbet yýldýzlar Onun kadar ýþýðý bedenime sýfatlanmýþken Külleniþ azabýnda olan bütün anýn sahibi benim der gibiyim
Saat saniye boyunu bükük Kýsa vaktin ucu kaçýk heyecaný çözer bir yandan da düðümler Korkunun gözü ise sevilirim böyle bir durumda Hayýr asla Zor deðil onunla eþik arasý iki lakýrdý ederim der gibiyim
Ay caným benim hayale bir pas attým derken ruhumun yenilgisine yeniden tazelendim ama vakte küste der gibiyim....
02-03-2017 ist
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.