Gözlerim tükürüyor, gözlerim yüzüme bil ki!...
Ölü bir þehirdir, yaþadýðým bu yer,
Sanki matemime ayak uydurmuþ,
Sensizliðinin sesi hiç fýsýldamamýþ,
Gizli býrakmamýþ, cihana duyurmuþ…
Süt beyaz ay ýþýðým, aydýnlýðým,
Karalanmamýþ duru kaðýt gibisin,
Aþýklarýn - ozanlarýn söylemediði,
Destana yazýlmamýþ aðýt gibisin…
Gel koynuma gir artýk, yetmedi mi?
Senin yerine, ayaz gecelerim yatýyor,
Kaným kaynadý, ne hikmetse aniden,
Durduramýyorum, aklým vitesten atýyor…
Yarým kalan nefesle, öpemeden býraktýn,
Nefesin diðer yarýsýný nasýl alýrým senden,
Hücreni , hücrelerimle hissetmek isterim,
Yoksa bir anlam çýkmaz, sensiz bedenden…
Yok aðlamýyorum, aðlamayacaðým, hayýr,
Damlalar, gök yüzünde düþen yaðmur belki,
Ya da seni hala sevdiðim için, kýzan yanýmdýr,
Gözlerim tükürüyor, gözlerim yüzüme bil ki…
Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.