DİLİNLE VURDUN BENİ

DÝLÝNLE VURDUN BENÝ

Ne tabanca ne býçak, dilinle vurdun beni
Gözyaþlarým kan oldu, doldurdu yüreðimi
Mahkum ettin geceye, unutturdun güneþi
Kuruttun pýnarýmý, helak ettin bahçemi

Ne tabanca ne býçak, dilinle vurdun beni
Ne dinledin ne sordun, unutmuþun maziyi
Kafesinde kuþ idim, sevdam ürküttü seni
Azad ettin kendince, düþünmedin sevgiyi

Ne tabanca ne býçak, dilinle vurdun beni
Baharýnda soldurdun, yazýktýr tüm gülleri
Verdin ölüm fermaný, hemen kýrdýn kalemi
Celladýna sevdalý, görmedin gözlerimi

Ufkunda kalmak bile, mutlu ederdi beni
Hazanýnda ki ömrüm, sandýn yükün ebedi
Ahde vefa diyerek, uzatmadým elimi
Sýrtta taþýnmaz küfe, piþmanlýðýn bedeli

Gidiyorum hoþçakal, bir gün ararsan beni
Saçýn baþýn yolsan da, asla dönemem geri
Ýsterim yansýn beden, külü karýþmýþ yeli
Bir gün sana ulaþsýn, daðlasýn ciðerini

Davut Tunçbilek



Sosyal Medyada Paylaşın: