KALBÝN KALBÝME DEÐDÝÐÝ AN
Bir gün uzaktan sessizce aðladýðýný gördüm senin
Sen hýçkýra hýçkýra, ben ise ýssýzca döktüm gözyaþlarýmý
Titreyen ellerin vardý hani, benim ise her titrediðinde mahþerlikti kalbim
Sen yarým yarým atardýn adýmlarýný, ben ise hiç tanýmadým kaldýrýmlarý
Gözlerindeki o küçücük damla, bir isim vermiþti içimdeki yaðmurlarýma
Sen uyurken özlenir, ben uyurken el ele gezerdik bu þehirde
Adý sendi tüm sokaklarýn, benden soruluyordu tüm caddeler
Geçen zamanda yelkovanla akrep sen ve saniye saniye peþinde ben
Gün oldu yabancý kaldýn bana, yeri geldi turist gezdirdim aklýmca
Bir þarký çalardý ansýzýn, sanki senmiþsin gibi dinlerdim sesini
Güldüðünü gördüðüm anda cennete gülümserdim o vakit
Sen kanatlý melekler görürdün, ben de kanatlanmýþ gözlerini
Sen yüce ateþleri bir nefeste söndürebilecek kadar güçlüyken
Ben dilediðin kadar ateþler yaktým içimde söndür diye
Þu yanýklýðým bir kibritin bir kaðýda sürtünmesinden deðildi
Kalbim kalbine deðdiði an ben tutuþmuþtum zati.
..
KALBÝN KALBÝME DEÐÝDÐÝ AN
Mert Zafer Cansever
( Mawish Þiirleri