EFE MUSA

Vay be Efe Musa fýrtýnan durmuþ
Yürüyemez olmuþ þu Efe Musa.
Hak iç hali dýþa eksiksiz vurmuþ
Doðrulamaz olmuþ bu Efe Musa.

Daha dündü handa asýp, kestiðin
Kulakta hatýra kaldý estiðin
Taþlar ezilirdi yolda bastýðýn
Haylayamaz olmuþ ey Efe Musa.

Kumarda zar sana uygun düþerdi
Fýrsat bulsa hasmýn kuyu eþerdi
Musa’m bilmedin mi insan beþerdi?
Dikelemez olmuþ bey Efe Musa.

Sesini duyan kuþ hemen konardý
Seven, sevmeyenler adýn anardý
Seni tanýyanlar ölmez sanýrdý
Yakalamaz olmuþ o Efe Musa.

Azrail çekinir gelmez sanýrdýn
Çevrende olaný iyi tanýrdýn
Yaða, bala zevkle ekmek banardýn
Dizleyemez olmuþ o Efe Musa.

Belki daha iyi günler, görelim
Bir damla pislikten geldik erelim
Hak divanýna dik baþla varalým
Söyleyemez olmuþ bu Efe Musa.

Bir varmýþ bir yokmuþ masalý hayat
Yeter ki mutlu ol, ekmeðin bayat
Dursunî yetmiyor sendeki soyat
Anlayamaz olmuþ þu Efe Musa.

Dursun Yeþil – 30/07/2007



Sosyal Medyada Paylaşın: