DÜŞME YANARSIN

Meðer “düþmek” fiili ile ne çok deyim ve atasözümüz varmýþ bizim. Bir hemþerimin sosyal medyadaki grubumuzda “düþmek” ile ilgili paylaþým yapmasý üzerine aklýma düþen fikir üzerine “acaba buradan ne çýkarabilirim,” diye düþündüm. O paylaþým altýndaki yorumlarda kullanýlan deyimlerin hepsini topladým. Sonuçta 14’lü hece ile bir þiir, konu olarak da yeni bir; zengin kýz, fakir oðlan hikâyesi çýktý ortaya.

DÜÞME YANARSIN

Aðanýn tek kýzýný, o gün yolda görmüþtü
Felek; aðýný ona, ne de çabuk örmüþtü
Eve varýnca ilk iþ; annesiyle görüþtü
Dedi “Ana, vallahi, bu kýza gönlüm düþtü!”
Akþam olunca anne, Bey’e konuyu açtý
Adamcaðýz þok oldu, aðzýnýn tadý kaçtý
Zaten geçim derdine, fena halde düþmüþtü
Fakirlik çekiyordu, öylece büyümüþtü
Kadýna dedi vazgeç; bunlar bize denk düþmez
Büyükler durur iken, küçüklere söz düþmez
Anne baba o gece; birbirlerine düþtü
Bunu duyan oðlanýn, saçýna aklar düþtü

Günler geçtikçe geçti, oðlanýn içi geçti
“Bu böyle olmaz!” dedi. Artýk, iþ baþa düþtü!
Oðlan gitti teyzeye; dedi: “Bahtýna düþtüm!”
Günlerdir düþünmekten; ben kafayý üþüttüm!
Açlýktan bitap düþtüm; aklým baþýmdan uçtu
Aða kýzýný sevmek; sanki kabahat, suçtu!
Anlattýkça teyzenin, gözleri yaþla doldu
Aniden karar verip, hemen yola koyuldu.
Ablasýna giderek, durumunu anlattý
Oðlandan dem vurarak, kulaðýný çýnlattý
Ablasý dedi “boþ ver!” “derdi sana mý düþtü?”
Ona laf anlatmaktan, her gün çenemiz düþtü
Öyle deme ablacým; “Ýçime bir kurt düþtü”
Sana ne olmuþ böyle; “baþýna, taþ mý düþtü?”
Sen ne biçin anasýn; bak “ne hallere düþtün!”
Ýnanamadým sana “þimdi gözümden düþtün”
Böyle sevdalýklarla; mahvoldu birçok canlar
“Damdan düþeni ancak; damdan düþenler anlar!”
Bizim aþýk oðlanýn, hayalleri yan yattý
Oturup da yeniden, uzun hava patlattý
Düþte gör! Benim gibi; uykularda, düþte gör!
Ben düþmüþem yanaram; hele sen bi düþ de, gör!

Bak görmez misin bacým, bu oðlan halden düþmüþ
Uzun hava çekmekten, vallahi sesi düþmüþ
Annesi ikna oldu; teyze ile beraber
Ýstemeye gittiler; Bey, olaydan bihaber
Allah’ýn emri ile; kýzý da istediler
Fakat haber olumsuz; tabi ki, vermediler.
Bu isteme olayý, köyde gündeme düþtü
Bunu duyan aðanýn; suratý yere düþtü
Köylüler yorum yaptý: “Bi hýrbo daha düþtü”
Aða kýzýný almak; köyde size mi düþtü!

Bu sözler aðýr oldu; oðlanýn içi doldu
Kendine dert edinip; acýlarla kahroldu
Günden güne kurudu, sararýp benzi soldu
Ettiði beddualar; Allah’a ayan oldu
Düþmez kalkmaz bir Allah; sen de, elbet düþersin!
Ey aða! Çektiðimi; fazlasýyla çekersin
“Düþenin dostu olmaz!” Sen bunlarý bilmezsin!
Ýnþallah yakýn vakit; sürünürsün, ölmezsin.

Fazla zaman geçmeden; aða çok dara düþtü
Üstüne hastalandý; ele ayaða düþtü
Pis kokular oluþtu; vücuduna kurt düþtü;
Ona yaklaþanlarýn, kokudan burnu düþtü
Kýzýný sorarsanýz, birine sevdalandý
Onun tüm sözlerini, gerçek sanýp aldandý
Bir hayalin peþinde; büyük tongaya düþtü
Köyden kaçtý þehire; kötü yollara düþtü

Bu haberle oðlanýn, kalbine sýzý düþtü
Gerçeði öðrenince; omzu yanýna düþtü
Eþekten düþmüþ karpuz; gibi birden mahvoldu!
Artýk dönüþü yoktu; hayaller suya düþtü
Yüreðine düþen bu; derdin çaresi yoktu
Yaþamak azap oldu; artýk gayesi yoktu
Bu acýdan kaçmanýn, çýkar bir yolu yoktu
Onu anlayacak tek, Allah’ýn kulu yoktu

Sesini duyurmak için, yüksek bir dama çýktý
Bir gün önce kar yaðmýþ, gökyüzüyse açýktý
Hava epey soðuktu, damlara kar düþmüþtü
Üstünde bir aba yok, bir hayli üþümüþtü
Gözleri uzun süre doðruca ufka daldý
Bir anlýk dalgýnlýk! karda ayaðý kaydý
Büyük bir feryat ile damdan aþaðý düþtü
Onu görenler koþup, üzerine üþüþtü
Tek bir nefes, nabýz yok; düþer düþmez ölmüþtü
Bir sevdanýn uðruna; bir can daha sönmüþtü
Aslýnda o an deðil; çok önceden ölmüþtü
Haber çabuk yayýldý, evine þivan düþtü
Bu sevda burda bitti, çoktan davasý düþtü!
Hikâyesi duyuldu, dilden dillere düþtü.


Mustafa GÜL (Hamdi)
(01.03.2017)


Sosyal Medyada Paylaşın: