kývrým kývrým bir uðultu var...
sanki ta derinlerde bir çaðlayan akýyor
bir uçurumun girdaplaþtýðý noktada bir uðultu
bir ses bir ses ki uzak bitik yanýk
ta ötelerin ötesinden geliyor
taþa üflense onu eritecek bir ses
dokunuyor cismimin bütün þekillerine
benliðimin içinde tecelli bulan cereyanlarýna aldýrmýyorum
*
kýyýsýz ummanlarda yol alýrken
eksik parçamý arar gibi aranýyorum
sýrrýný bulana kadar sonuna kadar gideceðim
yeniden bir yaratýlýþýn arifesindeyim
susuzum içim yanýyor
çýldýrtacak kadar ateþli
içinde milyar ýþýklarýn barýndýðý
yýldýzlardan fýþkýrmýþ elmas pýrýltýlý bir nur
saðýmda güneþ solumda ay
önümde deryalar ardýmda ummanlar
bir nur harmaný içindeyim
göklerden göðsüme doðru akýyor parlak parlak köpükler
*
bir takým masallardan faraza
siyah üstüne yazýlmýþ kocaman bir yazý gibiyim
bir toz zerresi kývýlcýmý halinde
yýldýz yýldýz fezayý yutmaya çabalayan
azgýn bir canavar... bir ejderha gibi
bir aðaç gibi
aðzýndan tek söz çýkmayan bir dilsiz
bir mezar taþý gibi sessiz
gözleri kapalý hiç bir þey düþünmeyen
*
denizi seyreden yaðmur kuþlarý þahit
öyle hasretle bekliyorum
öyle yanmýþ öyle daralmýþ ki içim
gerisi boþ…
bir sýr gibi ruhuma musallat
hiç kimsenin daha evvel görmediði bilmediði
ötelere ait her þey
portakal yapraklarý kokusunu rüzgara býraktýkça
annemin eliyle koymuþ gibi býraktýðý yerde
redfer