KARDEŞLİĞİMİZ

Bizim kardeþliðimiz, ezeli ve ebedi,
Vicdanýma danýþtým, o da "öyledir!" dedi.
Gerçek olan bu iken, nefse uyan insanlar,
Asýrlardýr haksýzca, hep bir birini yedi!

Sevgi çiçeklerinin, açacaðý bir yerde,
Hýrs, kalpleri öldürdü; gözlere çekti perde.
Oluk oluk kan aktý, karýþtý göz yaþýna,
Bir "dur!" diyen olmadý, kahredici bu derde!

Barýþ meltemlerine, muhtaç yapraklar gibi,
Bir damla suya hasret, kuru topraklar gibi.
Kanattý kalbimizi, ruhumuzu inletti,
Sinemize saplandý, öfke, mýzraklar gibi!

Ölen, öldürenlerin, hepsi insan soyundan,
Kana kana içelim, gelin, barýþ suyundan.
Kazananý olmadý, ta Adem’den bu güne,
Maðlup olan; insanlýk, savaþ denen oyundan!

Oysa, bütün insanlar, esasta hep kardeþtir,
Kimi, kimine dostken; kimi, kimine eþtir.
Dünya bizim yuvamýz, gök kubbe de çatýmýz,
Bizi bize düþüren, haset denen ateþtir!..

Mahmut KILIÇOÐLU



Fon resmi: Wattpad


Sosyal Medyada Paylaşın: