KİM BİLİR!

Bir yaz günü
Biz ikimiz
Rüzgar eserken efil efil
Dalgalar kumsalý okþarken
Bir sahil kasabasýnda
Ve deniz kenarýnda buluþuruz kim bilir

Önce; Merhabalaþýrýz gülümseyerek
Yarýþýrcasýna hoþgeldin deriz birbirimize
Karýþýr birbirine sözlerimiz

Beyaz gül var arkanda sakladýðýn elinde
En sevdiðimden hemde
-Gülyüzlüme beyaz bir gül yakýþýr hediye, dersin
Bakarak gözlerimin içine
Titrer bedenim sendelerim sarýlmak isterim
Düþüyordum tutundum bahanesiyle

Elini dolarsýn omzuma
Sarýl dersin belime düþme!
Güleriz birde kendi halimize
Sevmek; Aþýk olmak böyle birþey iþte
Utanýrsýn sevdiðine dokunmaya bile

Otururuz çay bahçesinde ücra bir köþeye
Anlatýrsýn güleriz boðarýz kendimizi neþeye
Desem ki; Adýmýzý kazýyalým
Kalp içinde
Kýyýdaki Kayalarýn üzerine
Derince
Silinmesinler diye

Aþk
Üç harfli tek hece
Üç harfli bir cümle
Üç harfli bir kelime deðil sadece
Hayat verir içinde bulunan yüreklere
Kalbimin tek sahibine diyenlere

Çayýmýzý içtik kahve içsek mi birde
Aþkýmýzýn mahþere hatýrý kalsýn diye
Seyre daldýk dalgalarý kayalarýn üstünde
Yakomozlar gülüyor bize
Çaðýrýyorlar sanki
Hadeyin hadeyin denize
Ayak izlerimizi býrakýp gerilerde
Birazda sahili dolaþalým mý el ele
Güneþ batmak üzere
Daldýk mehtabý göz göze seyre
Hüzün çöktü birden o’an içimize
Ayrýlýk vakti yaklaþtý diye
Hüzün koktu
Sahil
Rüzgar esti efil, efil...



27 Þubat 2017
Mlk


Sosyal Medyada Paylaşın: