Cebimde

Cebimde...
Kýrýk, dökük bir aynam vardý
Alýp götüren zamanýn izlerini anlatan kitaptý
Bazen sevinç, bazen hüzün, bazen endiþe yaþatan vicdandý
Ben miydim, hangisiydim, tercihlerimden emin miydim, yoksa çaresiz miydim içimden çýkmazdý
Fani dünya ve arzularý için ne kadar hýrslý iken, hakikati öðrenmek ve talip olmak için ne kadar samimi insandýk, niçin tuttarsýzdýk acýydý

O gün...
Ne kadar zorlanmýþtým
Kendimi tutamam diye korkularý yasaklamýþtým
Bir þekilde baþarmalýydým, yüreðime taþ basmalýydým
Gideceðim yolun meþakkatini, endiþesini ona yansýtmamalýydým
Akýbetin bekleyen talihinde ve taktirinde açýk sualleri yeniden anlatamazdým
Yüreðimde baki olan sevgiyi, saadeti, huzuru sadece nefsim için zafiyete, bencilliðe býrakamazdým
Adam olmanýn, yaratana kulluk yapmanýn iþtiyak ve þecaatini yalancý baharlara býrakmak için yaþayamazdým
Vedalaþmalýydým, hoþa kal, kalbinin sahibiyle kal demek için toparlanmalýydým ve seni her vakit umutlarýnla baþ baþa býrakmalýydým

Ürkek...
Nazarlarýnla
Ellerimden tut demiþtin
Umut besleyip, belkide heveslenmiþdin
Ama ben sýkýlgan ve çekingendim, cesaret edemedim
O düþtüðüm zor durumdan kurtulmak istedim, simitçiye doðru yöneldim
Sen anlayýþla karþýlamýþtýn beni, esirgemediðin tebessüm içinde ki buselerini, içime huzur zerk eden sessizliðini, kalbinin naifliðini

Elbet...
Bir gün kör acýlar
Kendi için bilenir, huzur baþlar
Ne kadar çile, cefa çekilmiþse bedenen, ruh rahatlar
Beden dediðin ne ki sýrça köþk olsa neye yarar, bir zaman sonra kokar

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: