çýplak kalan düþler peþinden koþup
içindeki toprak kadar yalýn
sýra sýra bulutlarý kovalayan rüzgarý
soðuk bir sonbahar göðü çizdim
çünkü hayat sonbahardan ibaret
*
her þeyi bildiðimi zannettiðim zamanlarý
bir zamanlar yýrtýp yaktýðým resimlerden
zihnimi arýttým aþk sýrlarýndan
kalbimi boþalttým sevgilerden
yeniden doldurdum
insaný kuþatýp sarýveren her ruhaniyeti
alevleri kabaran ateþler yaktý yüreðimi
*
günleri geceleri yerli yerinde
nefeslerin soluk almaktan sanki kor kesildiði
daha içten, daha sýcak sof yangýnlar içinde
zaman ötesine uzun yokuþlar týrmandým
saatlerin akýþýyla ömrümün akýp gittiðini gördüm
seher vakti her sabah duasýný ettikten sonra
gecenin geç saatlerine kadar
*
ilk defa kederlerim sükun buldu
kendimle ilgili bütün düðümler çözüldü
kara düþüncelerimden
derin bir sorumluluk duygusundan kurtularak
rüya mý gördüm, yoksa hayallendim de gerçek mi sandým
çýrýlçýplak kalmýþ zihnimin bana oynadýðý bir avuntu muydu
ateþine kaç odun daha verdiðimi hiç bilemediðim
bir tomar alevin dehþetimiydi
zavallý vücudumu zangýr zangýr titreten
göðsümde ki yerde uðuldayýp sarsýlan
*
sonrasý tam bir sessizlik
depremlerden sonra duyulan sessizliðe benzer bir sessizlik
kendi kalbimden gelenden baþka bir ses yok
alaca karanlýða bürünen kuþkulara inat
bir nahif derviþ zühtü içinde
alnýmda derin kýrýþýklýklar
uzun bir hayattan hatýra
*
sabaha karþý kýraðý düþer saçlarýma
yüzüm bembeyaz tuz halinde
nefesim týkalý, göðsümde hýrýltýlar
aðlamaktan yorulmuþ, halsiz düþmüþüm sanki
son yaðmurlarla ýslanmýþ, kararmýþ gök gibi
çamurlu yolda bir yolcunun ayak izleri gibi
bir adým daha sonrasý
kaybolduðum
yol uzaklarda silinip giderken
silinip gittiðim
*
redfer