Beden yaþlanmazken, içimizdeki dokular tir tir titriyor Kaç pencere yüzümüzün gölgesine tek tek kapanýyor Ýncinen ruhlar, titreyen avuçlar ardý ardýna durmadan terliyor Kahrolasý felek herbir yana bedenleri savuruyor...
Anlatmak ister bu gönül mutsuzluktan ölünmüyor Arkada kalan yetim cümleler çokça olgular öðretiyor Nehrin akýntýlarý içimizdeki yalnýzlýklarý serinletmiyor Mumla aradýðýmýz huzura artýk hiç kimse inanmýyor...
Yalancý bulutlar geçmiþin acýlarýný bütün olarak karartýyor Sessiz geminin dumaný hala göz ucumuzda hüzünle tütüyor Yalnýzlýklarý ne kadar anlatsak herþey faydasýz kalýyor Virâne býrakýlan yüreklerle mutluzluktan ölünmüyor...
Mehmet Öksüz/ Eflatuni Mýsralar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Öksüz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.