SEVGİME DAİR

Özlüyorsun ama gelsin istemiyorsun.
Mesaj atsýn istiyorsun ama konuþmak istemiyorsun.
Deliler gibi sesini duymak istiyorsun ama aramak istemiyorsun.
Umrunda deðil, ama aklýna geldiðinde kalbindeki o sýzýyý yok edemiyorsun.
Sevmek mi acaba bu? Unutmak mý yoksa yavaþ yavaþ? Bilemiyorum..

Aðlamak sorun deðil de, insan bazen karanlýk bir oda
yerine aydýnlýk bir omuzda dökmek istiyor göz yaþlarýný.
Haykýrmak sorun deðil de, insan bazen ’
keþke’ yerine ’seni seviyorum’ demek istiyor.
Piþman olmak sorun deðil de, insan bazen ’
tanýdýðým gùne’ yerine ’geç tanýdýðýma’ demek istiyor.
Ýnsan olmak sorun deðil de, insan da bir insan istiyor.

Niye kaybettik biliyormusun ? Durup durup sevdiðimizi
söylediðimiz için kaybettik.
Her kavgadan sonra haklýda olsak özür dilediðimiz için kaybettik.
Her allahýn günü onu sevdiðimizi anlatan uzun mesajlar
yazýp yolladýðýmýz için kaybettik.
Yolda yürürken o mesaj atarda geç cvp veririm
diye telefonun sesini açtýðýmýz için kaybettik.
Kendi gururumuzu hiçe saydýðýmýz için kaybetik `
Siz kazandýnýz . Gelin madalya verelim...[

Ýnsan aþýk oldugunda ona ne kadar kýrgýn, ne kadar kýzgýn
olsada hep atacagý birtek mesajý bekler. Eger gelmeyeceginden
eminse önceden attýgý mesajlarý okur,
telefonun titresimde oldugunu bildigi halde ’belki hissetmemisimdir’
diye her dakika ekrana bakar.
Aþk bu degilmidir? Beklemek.. Beklemek.. Bir daha beklemek..
Sosyal Medyada Paylaşın: