-kâinat çarkýný çevirip
fakirlik penceresinden bakarsam belki orada Allah’ý bulabilirim.
derinlerdeyim
ruhumun bahçesinde dolaþýrsam
orada terakki edebilirim belki.
çamura bulanan ellerimi açýp, hâlimi arz ederim
en çok yakaracak olan dilimdir
ki oda titretir ses tellerimi.
kimseyle iþim yok demiþtim,
iþimin olduðu kimsede.
boðazýnda kýz kulesi saklayan ve darp edilen hayatýma
"iyi geceler" deyip sukûn ederek
yaratýlýþ karþýsýnda el pençe durabilirim belki.
gökyüzünün ezgisi gibi eþsiz de deðilim
bulutlarýn ardýndan gökyüzüne aþýk güneþte..
varlýðýma
begonyam gibi, toraða sarýlýp suyunu içerek
kifayetsizde kalamýyorum
fýtratým gereði.
dalgalý sahilin bekçisi kumsal kadar
kalabalýk deðil mizacým
bilmediðim bir þehirde,
kimsenin bildiði biri de deðilim Allah’tan baþka
hatta kendimin bile farkýnda deðilken,
þu hâlimi nasýl ifade edebilirim insan(cýk)lara.
bazan daðvariyim, eteklerimde nârefte yollar.
bazan cürmüm kadar bile deðil ahvâlim
bastýðým yere iz býrakamayacak kadar zelilim.
zerreden þemse kadar uzanan bu yolda
istidat sahibi bile deðilim.
ki bunu hâlâ nefes alan canýma d’okunuþundan bilirim.
ve dedimya;
iþte o kadar derinlerdeyim
herkes derine inmez bazýsý sýðda ilerler.
zâlim nefse dirgen vuran,
bir ömürlük dosyasýný güzel amellerle dolduran kullarýndan eyle ya rab!
Zeynn