İnsan kalmak

Ýnsan isterse kopabilirmiþ,
Duygular yürekte(n) baðlý olsa bile
Ýnsan isterse söküp atarmýþ,
Hüznü göz yaþýnda boðulsa bile
Ýnsan isterse çile tartarmýþ,
Bir gram akýlla anýlsa bile,
Ve insan isterse çiçek açarmýþ,
Dört mevsim dalýndan savrulsa bile
Ýnsan isterse çocuk kalbinin,
Saklar bir ömür masumiyetini
Ve insanda olmalý bir çocuk vicdaný,
Aðýr gelmez daðlar sýðar vicdana…
Vardýr her insanda yaþayan bir öz
Ve merhametle fýsýldayan,
Yansýyan, bir çift göz…
Ýnsan bir özdür ve özde bir tarla
Ne ekilse büyür,
Ve filizlenir, çýkar karþýna
Bir hayat destaný var, senin ömründe
Katýla katýla gülen umutlar
Ya kendi içinde gizlenen saklý
Bir þimþek misali bitermiþ hayat
Ya bir edebiyat ritminde sallanan gemi
Saygýmý kondurdum, önümde rehber
Dalarsa insan derin düþüncelere
Kalýr mý içinde kýrýk dökük bir yer
Kendimi çevreleyen azgýn bir dünyada
Neyle ve nasýl mücadele ederim
Sonra bir çocuk kalbimde çizgiler masum
Hangi yöne sapmadan nasýl giderim
Rýhtýmda bir avuç ebabil kuþlarý
Kötüye dur diyen rahmet saðanaklarý
Savaþmak için cesurca hazýr yürekler
Kötülük mahkumdur yok olmaya bilesin
Ve ölümdür özgürlüðün aralanan kapýsý
Vicdan mý? Derin düþüncelerin sanat erbabý
Ýnsan kendine yük deðil ki, en deðerli varlýk
Hayatýn sahnesi mutlak yakarýþ
Kýzýldeniz gibi yarýldým ortadan
Azimle ve cesaretle bak istikamete
Bir liman var önünde bir de sukut derince
Sana hakikat güneþi kabre girince
Ve sukutun limanýnda bekler bir gemi
Bizi götürür mü yâre beyaz yelkenli
Çise çise ter yaðar alnýmda satýrlar
Ýnsan geçmiþini neyle hatýrlar
Yetmez mi kendi içimde savaþ tamtamlarý
Özgür insan desem ki; ahlak temelli
Ve sonu gelmez bir dünyaya duyduðum özlem
"Elestü birabbikum kalubela þehidna",inanç temelli….
yusuf erdoðan


Sosyal Medyada Paylaşın: