YETİMLERİ GÖZETİN

Bugün bir eve girdik; yýkýk, dökük virandý
Odalarý bomboþtu, birinde halý vardý
Ýçinde yaþayanlar, tevekkül içindeydi
Hepsi de güleç yüzlü, çok güzel insanlardý

Evde yaþayanlarýn, çoðunluðu çocuktu
Televizyon yok zaten, buzdolabý bozuktu
Ne yiyecek bir þey var; ne de, yakacak odun!
Gördüðümüz manzara, yüreðimizi burktu

Hepsinin annesi var; ama evde baba yok!
Sýrtlarýna giyecek, bir süveter, aba yok
Çocuklar sokak sokak, gezip karton toplamýþ
Ýçinde yakýlýp da, ýsýnacak soba yok!

O gün hava soðuktu, her tarafta kar vardý
Evde küçük bir çocuk, beni babasý sandý
Koþarak bana gelip, sarýldý ellerime
Onun o masum hali, aklýmý benden aldý!

Bu tablo karþýsýnda, her yürek dayanamaz
Yetimlerin halini, görmeyen anlayamaz!
Gidin dolaþýn derim, yoksul mahalleleri
O gariplerin sesi, uzaktan duyulamaz!

Peygamber Efendimiz; babasýz büyümüþtü
O da, yetim kalmýþtý; gün olmuþ, üþümüþtü
Hep Rabbine hamd edip, sýðýnarak Rahman’a
“Allah; en güzel vekil” diyerek, düþünmüþtü

Yetimi sevindirmek, bin duaya bedeldir
Ýnfak edin korkmayýn, Rabbim size çok verir
Siz de yetimler bulup, baþlarýný okþayýn
Kalbinizde katýlýk, hiç kalmaz; hepsi erir.

Mustafa GÜL (Hamdi)
(25.02.2017)
Sosyal Medyada Paylaşın: