hiç gitmez bakýþlarý içimden ben o havanýn kulu kölesi kapýsý bacasý þýmarýk bir çocuðuyum kayýp giderim daha ötesine kalmaz bakýþlarým kalmaz aðlamaz
yaðmura yeltendik þimþek aðzýyla kimin üzgünlüðünü örtüyorsak o duyuyordu bizi iki uzak eli birleþtirip oynaþýyorduk büyülü yosun taþlarýna kavga eyledik sizi
ne daðýn baþý nede yakýn bir þehir penceresinin duygusuz kýrgýnlýðý kaldýrabilir aþkýn yarasýný üzerimizden simetri tutmaz bir evren sabahý bir daha tutkulu dudaklarý ýslatacaðýz
geçtiðim yer senin on bin sene evvelin ölü yýldýzlar kervanýna düþen gözlerin yanký eder de sen iþitmezsin ölümsüzlük kuyusunun sonsuza kaçan aðzý bu huzura varan kalbine bükül anla ve dinle dünün geleceðe soyunup geri dönen þarkýsýný.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.