ANA
ANA
Ana, ana!
Fedakâr ana,
Cefakâr ana.
Dokuz ay karnýnda taþýdýn
Her çocuðunu.
Yemedin sen,
Sütün gelsin diye yemen gerektiðinde bile.
Onlara yedirdin.
Sütlendin,
Besledin onlarý,
Gelmediðinde sütün,
Oyalansýnlar diye verdin memeni.
Acýktýlar, altýný ýslattýlar, aðladýlar.
Her defasýnda ayaktaydýn.
Bez diktin,
Altlarýný baðlamak için.
Piþik olmasýnlar diye höllük eledin.
Uyumayý unuttun.
Vaktin olmadý hiç,
Aðlamaya bile.
Þimdi aðla, aðlayabildiðin kadar.
Sakladýðýn gözyaþlarýný akýt dilediðince…
Hem memek,
Hem emek verdiðin çocuklarýn,
Evin küçük bir odasýna kapattýlar seni,
Karanlýk ve loþ!...
Tek baþýna kaldýn.
Yatalaksýn artýk!
Çaðýrýrsýn, baðýrýrsýn duyulmaz.
Su istersin,
Ya geç gelir,
Ya da unutulur.
Görmek istersin
Komþuyu,
Dostu ve akrabayý...
Bilmek istersin;
Mahallende, þehrinde olup bitenleri.
Ama anlatmak için yormazlar kendilerini,
Alay konusu olur unutkanlýðýn.
Hasret kalýrsýn olup bitenleri duymaya.
Aðla ana aðla!
Bugün sen ihmal edilmektesin.
Günü yakýndýr onlarýn da.
Esirgenecektir kendilerinden,
Senden bugün esirgedikleri her þey.
Hem de misliyle...
Ama sen hala duadasýn,
Yaradanýna yalvarýþtasýn,
Saðlýklý ve mutlu olsunlar diye.
Ah ana, can ana!
Hatýrlamazlar,
Seni anlatan kutsal hadisleri.
Bilmezler,
Cennete giden yolun senden geçtiðini.
Bilseler eðer,
Etme bulma dünyasýnda olduklarýný,
Kalýbýmý basarým ki;
Ana kapýsýnda köle olurlar;
Köle… köle!...
Ömer Adar-2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.