feri sönmüþ yýldýzlara benziyor gözlerin gittikçe uzaklaþarak.. benim de bilmem ki kaçýncý kez sönüyor umutlarým, o gözlere her baktýðým da... kaf daðýnýn arkasý kadar uzak, keþfedilmemiþ dünyalar kadar bilinmez oluyorsun... çaresiz hissediyor insan kendini, yaradýlýþýnýn manasýný arayýpta,bulamayan, insanlar kadar çaresiz.. ve yapayalnýz hissediyor þu koskoca dünyada cennetten kovulan insanlar kadar yalnýz, ne hakkýn var beni böyle çaresiz,beni böyle yalnýz beni böyle sensiz býrakmaya...
emine rezzan sipahi
Sosyal Medyada Paylaşın:
rezzan sipahi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.