DUDAK İZLERİN DURUYOR ALNIMDA

Sen bilirsin her þeyi annem
Söyleyiver kulaðýma
Ne zaman aðlamayacak gökyüzü hasretlerime
Gözlerim yalamakta yanaklarýmý
Çekip gittin aceleyle
Islak sokak arasýndan geçerken gençliðim
Kalbimi acýtýyor ýssýzlýðýn anne

Susuzum kanýlmaz aðýrlýkta
Hem uykusuzum
Hem de sensizliðin
Kýrýlan merdivenlerine huysuzum
Yürüyüp ilerleyemiyorum
Ayaklarým baðlanmýþ yoluna
Hüzünlerim yanýmda vahlýyým

Dudak izlerin duruyor alnýmda annem
Duruyor alnýmda dudak izlerin

Nalý çýkýk ata benzeyen hayatýn
Nalý tutan ve tutunan mýhýyým
Dudaklarýmda öksüzlüðün ýslýðý
Parmaklarýma dokunur uslanýrým
Dara düþse usulca baþým
Düþe sýðýnýr anarým adýný

Çocukluðumun dizlerinde hala derin yaralar
Mýzýldamalarým varlýðýndandý
Sýzýlarým yokluðundan

Kabuklu fýstýklarý
Yamalý gömleðimin eteðine
Doldurduðun günü özledim annem

Özledim haylazlýklarýmý
Aklý ermeyen çocuðunun
Masumiyetine gülen anneyi hayallerimde

Çaresizliðime piþirdiðin çorbalarý
Felçli elinden geçiremediðin yamalý hýrkalarý
Hýçkýrýklarla boðulurken
Özledim anne

Yenicik öðreniyorum göz rengini
Acýlarýna yýllarýn gömülü
Yavaþ yavaþ ererken
Eladan sonsuzluða

“Dört yýl emdin helal olsun damarlarým “derken
Susardý dudaklarým
Meðer ne küçükmüþüm
Sorsalardý
Ne isterdim annemden
Saçlarýmý okþasýn
Öpsün gözlerimin üstünden

Düðün davullarý çalýyor ellerde
Ellerimde yaþýyorum matemini anne
Ama kalbimde yokluðun aðýr
Biraz da koyu deniz
Biraz daha çürüyen yosun

Öyle hasretlerde uyutma n’olur
Her gece gel rüyama anne
Çýðlýklarým hayatta
Tan vakitlerine saklama beni
Güneþ bile gülümsese enseme
Korkuyorum sensizim
Yorgun karýncalarla yarým bedenim
Bitkin uykularým son veda’n anne

Sakýn kimselere söyleme
Onu da alýrlar elimden
Dudak izlerin duruyor alnýmda
Aðlama bilmediðim yerlerde bensiz
Varlýðýma bir anne ömrüsün
Bedelim sarýlayým boynuna

Dudak izlerin duruyor alnýmda
Baþucunda beklediðim
Sýrtýmdaki okþayýþ merhameti
Ellerindir benim derdim
.
Hastayým anne
Ellerim çýplak yüreðim çatlak
Dayanamýyorum avuçlarým sürgün karasý
Ve üstelik derin yanýk
Boðazýmý burdular
Gözlerim doymuþ suya
Gözaltým selyangýný
Yok olup yutkunmalarda dirilirken
Diriliþim öksüz aðlar anne

Elimde kýrýlmýþ bir testinin kulpu var
Dudaklarým kuru
Doymak mý
Güldürme beni kaderim

Dudak izlerin duruyor alnýmda
Dudak izlerin dursun alnýmda
Dudak izlerin alnýmda
Nerdesin anne

Bir bahar aþkýna sana damladým
Açardý çiçekler mevsim bahardý
Bir nisanda doðurdun bunu anladým
Ellerinin nasýrlarýný öpüyorum kelimelerde
Bilirim yüzündeki çile yýpranmýþlýðýn hatýralarý
Duyarým nefes nefese efsunlu kokunu annem
Ölürüm her nisanda yokluðundan yeniden

ZAFER ÖÐRETEN

Nisan-2007

Sosyal Medyada Paylaşın: