vurdular be Annem...

gün geceye
gece ateþe eðilmeden nasýl söylenir ki þafak türküsü
þafak güne, gün gözkapaklarýmýza deðmeden
güneþimizi de vurdular, bir damlacýk gülüþümüzü de



oysa topraktýk biz,
güneþin saçlarýndan tel tel dökülen baþaktýk
tokluðumuz kadar aþ, açlýðýmýz kadar aþktýk
topraðýmýzý da vurdular bereketinden, hasadýmýzý da



suyduk,
kýrýþmýþ, kokuþmuþ ruhlara inat saðanaktýk biz
denizlerini bulmaya çalýþan yeþil gözlü ýrmaktýk
suyumuzu da vurdular buðusundan, susuzluðumuzu da



aðaçtýk,
derinlemesine kök, uzayabildiðince de göktük
dört mevsim çiçek açar rüzgar ile seviþirdi dallarýmýz
aðacýmýzý da vurdular göðünden, yapraðýmýzý da yeþilinden



denizdik ,
en beyazýndan köpürdükçe dalga dalga
uzandýkça , öpüp kokladýkça kumdan kucak sahilleri
denizlerimizi de vurdular mavisinden, yarýnlarýmýzý da



duaydýk biz,
hem kölesi hem de efendisi olunan tüm aþklarýn kutsallýðýna
sestik, bir yudum nefestik ve ölüm kadarda gerçektik
yüreðimizi renginden, kalemimizi de fikrinden vurdular be Annem …









ilhanaþýcýþubatikibinonyedi

Sosyal Medyada Paylaşın: