Þu elimdeki yýrtýk pýrtýk solmuþ eskimiþ resim
Nasýl da hala gözlerini dikmiþ bakýyor bana
Kaldýrýp atýyorum bir yerlere gözüm görmesin diyorum
Sonra duygularýma yenik düþüyor yine alýyorum elime
Parmak uçlarýmla silmeye çalýþýyorum ara ara oluþmuþ lekeleri
hepsi bana yaþattýðýn anýlarýn izleri
kirpik aralarýmda mesken kuran hayalin
sol yanýmda býraktýðýn viraneyi onarmaya yetmiyor ne yazýk ki,,,
Nasýl bir çeliþki nasýl bir duygu bu anlamadým
Gözlerin hep üstümde sesin kulaðýmda
Nefesin ensemde, kokun evin her yerinde
Sanki omuzlarýma deðecek gibi az sonra ellerin
Nasýl ürperiyor içim nasýl da tarif edemediðim duygular sarýyor içimi
______bir bilsen...
Ama geç de olsa anladým artýk biliyor musun?
_____Aþk ve nefret hep ayný kefedeymiþ meðerse
Hep önümde arkamda saðýmda solumdasýn sanki
Kaldýrýp atýyorum resmini çekmeceye olmuyor.
Kocaman kalýn bir kitabýn sayfalarýna haps ediyorum seni.
Ama gözlerin kalkmýyor üstümden,
Sesin nefesin gitmiyor,
Bitmiyorsun...
Aþk mý ,nefret mi?..............
Ýkisi de ayný ulan ikisi de ayný iþte
Varlýðýnla yokluðunla hep bendesin
Her ne olursa olsun çýkmýyorsun aklýmdan...
Kaldýrýp atamýyorum seni hayatýmdan.
Oysa;
ben kömür karasý gözlerinde sevmiþtim gün ýþýðýný
___________Karanlýklardayým....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.