SON SÖZÜM SEN OL
Sessiz çýðlýklar içindeyim bugece,
yaðmur yaðýyor yine gözlerimin
çaðlayan pýnarýna. Kara geceden
kalan yalnýzca biraz hüzün.
Sensiz gece özlem birikmiþ kalbimin
sensizlik köþesine. Daðlardan gelen
soðuk havanýn pençesi, keskin bir býçak
gibi vuruyor yüzüme, felç edercesine.
Ýz býrakmýþ yokluðun ay ýþýðýnýn gölgesine,
üstünde dans eden sararmýþ yapraklar.
Bulutlarýn arasýndan süzülen ýþýk, gelecek
fýrtýnanýn habercisi gibi, alýp götürecek sanki
seni bedenimden. Denizin mavi yüzü dalgalara
esir olmuþ, kayalara çarptýkça canýmý acýtan
yokluðunun aðýr yarasý gibi.
Ormanýn karanlýk ürkek gözleri esir almýþ gözlerimi,
kurt misali parlayan gözlerinin esiri olmuþcasýna.
Sana ulaþmaya çalýþan çýplak ayaklarým isyan etmiþ,
batan dikenlerin açtýðý yaralardan akan kan kamufle
olmuþ þu yorgun ayaklarýma. Rüzarýn uðultusu sarmýþ
boþ caddeleri þiirlerime eþlik edercesine yas tutmuþ,
senin yokluðunu kulaklarýnýn derinliklerine fýsýldamýþ
acý bir nara ile.
Kuruyan aðaçlarýn çatýrtý sesleri gecenin muhafýzý olmuþ,
aðaçlarda sallanan ipler boðazýma düðümlenmiþ nefesim
nefesine muhtaç gibi. Özlemin tozlu raflar arasýna terk
edilmiþ eski bir kitap sank, ilmin en güzel hali gibi.
Her renk tonundan çalmýþ gece, Binbir gece masalý gibi
binbir renge bürünmüþ, biraz matem katmýþ, biraz hüzün,
biraz göz yaþý birazda sensizlik iþte.
Zaman durmuþ, saatler susmuþ, ben susmuþum ve þimdi
sevgili kalemimde sustu. Sen konuþ susma, Rüzgara býrak
sesini kýskansýn deli fýrtýnalar gecenin soðuðuna býrak tenini
ýsýnsýn þu üþüyen bedenim. Karanlýða inat gözlerime ýþýk yak
seni görmeye çalýþan þu gözlerime.
Hýrçýn dalgalara
öncü olda gel, acýtmasýn yokluðunun aðýr darbesi.
Hadi destansý bir þiir yaz þimdi,
Adýný kazý son satýrýna son söz misali son sözüm sen ol.
Seni çok seviyorum seni çok seviyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
SairinGeceKalemi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.